Kitap hakkında: 2012 / "Her şeyin başlangıcı, kökü ve olumlanması Tanrı sevgisidir. Ama bizim için bu başlangıç ​​ve sondur ve biz dünyadaki her şeyi Tanrı'dan daha çok severiz. Allah'ı öyle sevmeliyiz ki, O'nun dışındaki her şey ana değil, ikinci planda kalsın, öyle ki, O'nun kanunları bizim için tüm insani hükümlerden daha üstün olsun, O'nun öğütleri tüm öğütlerden daha üstün olsun ki, O'na üzülmek kabul edilsin. birinin acısını çekmekten çok daha önemli. Allah'ı sevmek, O'nu babadan, anneden, çocuklardan, eşten, kocadan, kardeşten, arkadaştan kat kat daha fazla sevmek demektir; ve biz O'nu onları sevdiğimiz kadar bile sevmiyoruz. Tanrı'yı ​​seven kişi zaten babasını, annesini, çocuklarını ve erkek kardeşini, onlara Tanrı'nın kendisinden daha çok bağlanan kişiden çok daha fazla sever. İkincisinin aşkı bir optik yanılsamadır, bedensel şehvetli aşk, tutkulu bir çekiciliktir. Böyle bir sevgi akıllıca davranamaz çünkü gözleri kördür. Aşk ışıktır, karanlık değil. Tanrı aşıktır, karanlığın ruhu değil: Işığın olduğu yerde barış vardır, karanlığın olduğu yerde öfke vardır. Ve bu nedenle Tanrı'dan gelen sevgi sağlamdır, karakterimize sağlamlık getirir ve bizi sağlamlaştırır; ama Tanrı'dan olmayan sevgi titrek ve isyankardır ve bizi de titrek, korkulu ve dengesiz yapar. Ve bu nedenle, dünyadaki diğer tüm sevgiler doğrudan Tanrı'nın sevgisinden gelmelidir.…»